Novembermorje Songtext

Silverpapier.
Novemberkalt, Novemberleer,
wiesu jraad jetz? Wiesu jraad der ?

Dausenduneine Morje, zo huh jefloore,
zo noh ahn der Sonn.
Purpur, Joldlammee-Fahne, Schereschnett-Palme,
Märchebooch-Mohnd.
Novembermorje, dä eezte Schnie.
Dä Nachspann läuf, er laach nit mieh.

En Fedderboa, Henna, Wachs un Wüstensand
un Safran für ne Prinz uss Samarkant.

Rosa-Orange, woröm nit? Kei Problem,
em Räänboore ess jede Färv jenehm.

Er woor dä Muezzin der Phantasie,
der Anarchie, ahn Kette looch e nie.
Ich sinn en noch, wie e mem Bowie " Helde " singk,
en blaue Musik-Box un e Glas met ruudem Wing,

e Polaroid en nem Cafe en Taroudannt
un eins em Ohvendleech, er janz allein ahm Strand,

dä Marrakech-Express, die rostige Kaar
un noch eins, Ärm en Ärm, met singem Abdallah.

Er jing vun uns un trotzdämm blieht er he,
denn jed klei Bild vun ihm ess e Stöck vun singer Seel.

Novembermorje, et fällt dä eezte Schnie,
en graue Stadt weed wach, dä Zaubrer laach nie mieh